Een bril
Al sinds ik heel klein ben draag ik een bril. Eerst altijd overdag, maar sinds ik lenzen heb alleen ’s avonds. Een tijd terug beleefde ik mijn eerste microadventure. Naast dat ik mijn slaapzak vergeten was, ging er achter de schermen nog meer mis; bij thuiskomst ontdekte ik dat ik mijn bril daar was vergeten in het bos. Ik was behoorlijk onthand. Als ik ’s avonds mijn lenzen uit doe zie ik namelijk met mijn slechte ogen bijzonder weinig.
Repareren
Ergens in een doosje op zolder vond ik mijn oude bril met het montuur in twee stukken. Met speciale kneedgumlijm repareerde ik de bril en los van het feit dat dat er behoorlijk nerdy uitzag, ging het een aantal weken goed. Totdat er meer scheuren in het montuur ontstonden en ik moest constateren dat de bril echt op was. Ik ging naar Bril 29 in Wageningen waar ik de bril destijds in 1998 aanschafte. Mijn vraag was of ze de glazen konden hergebruiken, die waren immers nog goed. Het leek mij zo zonde om veel geld uit te geven aan iets dat ik maar 10 minuten per dag gebruik.
Designmodel of hergebruik?
Het was een hele zoektocht daar in de winkel. Designmonturen werden gesorteerd op grootte en enkele leken zeer geschikt om mijn oude glazen in te monteren. Gaandeweg het verkoopgesprek begreep de dame in kwestie dat ik eigenlijk helemaal niet op zoek was naar een nieuwe design bril. Een simpel montuur met mijn oude vertrouwde glazen was wat ik eigenlijk wilde. Ik opperde iets over een tweedehands montuur die ik elders kon gaan zoeken. De verkoopster gaf aan dat dat natuurlijk ook mogelijk was.
Verkoopknop
De ‘verkoopknop’ ging uit en ze gaf mij een aantal waardevolle tips waar ik op moest letten. Immers mijn oude glazen moesten opnieuw worden geslepen in de vorm van de ‘nieuwe’ bril. Daar zat ik dan. In de meest chique brillenwinkel van Wageningen tussen de mooiste designmodellen te praten over tweedehands en hergebruik. Een beetje gênant was het wel, maar ik voelde een missie opkomen. Een simpele bril met mijn oude vertrouwde glazen; dat was wat ik wilde.
Tweedehands
Ik bracht vervolgens een bezoek aan Emmaus Wageningen, de plaatselijke kringloopwinkel. Als een ware goudzoeker dook ik in een krat vol tweedehands brillen. Uiteindelijk vond ik een zeer geschikt model. Nog goed intact en de vorm iets kleiner dan mijn oude montuur. En de prijs? Ik betaalde 2 euro voor deze bril.
De verkoopknop
Enthousiast ging ik weer terug naar Bril 29. Peter, één van de eigenaren, legde me uit hoe het herslijpen van de glazen in zijn werk zou gaan. Het klonk reuze interessant en het liefste had ik een vlog gemaakt over dit stuk vakmanschap. De bril kon ik aan het einde van de dag weer ophalen. De glazen pasten perfect en ze hebben er zelfs nieuwe neusstukjes opgezet. ‘Wel zo fris’, zei Peter terecht. Wat een service! Mijn nieuwe tweedehands bril was precies wat ik nodig had. Ik hoefde alleen een klein bedrag af te rekenen voor het herslijpen van de glazen. Deze winkel heeft mij echt goed ‘geholpen’ en daarvoor hebben ze de ‘verkoopknop’ uit gezet.
De kracht van service
Ik vind het heel bijzonder dat dit soort winkels er zijn. Ik probeer tijdens mijn werk bij Bas Buitensport ook vaker de ‘verkoopknop’ uit te zetten en de ‘serviceknop’ aan. Het is een fijne manier om je klant echt te helpen. Uiteindelijk loont het, want reken maar dat ik de rest van mijn leven klant blijf bij deze winkel 🙂
Ow wat goed zeg. Hergebruik, hoeveel brilmonturen kunnen hiermee langer “leven”.
Owja, nog een tip, regel ook weer een reservebril! Nu heb je een goede bril, maar die kan ook beschadigen, breken, kwijtraken en dan is het hebben van een reserve wel weer handig. Misschien een keer met een actie, of een zonnebril…nou ja, daar kom je wel uit.Op kampeertochtjes gaat mijn bril(en een reserve) altijd mee in een harde koker, nadat ik iemand zag die er al halfslapend op weg naar toiletten op was gaan staan.
Bedankt voor de tip Greet! Zou leuk zijn als meer brillen worden hergebruikt.
Goed idee! Kunnen we bij thuis niet een brillenhoekje openen?
Een tweedehands brillenhandel is niet mijn intentie hoor Marianna :-). Wel wilde ik graag mijn verhaal vertellen omdat ik vooral de servicegerichtheid een mooi voorbeeld vind.