Koopzondag Wageningen

Het is nogal een hot item in ondernemersland: koopzondag. Ook in Wageningen ontkomen wij er als winkeliers niet aan om hierover discussie te voeren. Een recente enquête onder de verschillende bedrijven in de binnenstad heeft uitgewezen dat een meerderheid voor een maandelijkse koopzondag is. En zo geschiedde; vanaf 2016 is er in het centrum van Wageningen elke eerste zondag van de maand koopzondag. De grote vraag die ik mezelf stel: ‘’doe ik mee en open ik de deur van Bas Buitensport?’’.

Ik heb zelf de enquête ook ingevuld. Een van de opties die je kon kiezen was om het aantal koopzondagen te laten zoals het al jaren is, namelijk een stuk of 6 per jaar. Daar ben ik persoonlijk een groot voorstander van. Die 6 koopzondagen vind ik leuk om te werken. 2 zijn er in december en de rest zo’n beetje 1 per kwartaal. Prima te doen en stuk voor stuk gezellige dagen. Maar elke maand is wel even een ander verhaal…..

In mijn hoofd duurt de discussie al enige tijd voort. Er zijn drie belanghebbenden; mezelf als mens, mezelf als lid van een gezin en mezelf als ambitieuze onderneemster. Tot nu toe is het 2 tegen 1; de ambitieuze onderneemster staat er alleen voor als het op de koopzondag aankomt. De mens in mij zit op zondag het liefst in het bos en mijn gezin heeft mij het liefst om zich heen, desnoods in het bos.

Om de discussie ook buiten mijn hoofd te laten plaatsvinden praat ik geregeld met collega ondernemers hierover. Argumenten als ‘’ga met je tijd mee’’ en ‘’onze klanten vragen erom’’ hoor ik voorbij komen. Maar wat is ‘’met je tijd’’ meegaan? Is meegaan dat je straks 24/7 open bent of is meegaan met je tijd dat je meer tijd aan jezelf en je gezin besteedt? En is het waar dat klanten hierom vragen? Willen klanten echt winkelen of willen ze voornamelijk de mogelijkheid hebben?

Het valt mij op dat de hele discussie over de koopzondag vooral wordt gevoed door angst. Angst van de ambitieuze onderneemster in mij die bang is om klanten te verliezen, omzet mis te lopen of klanten naar de concurrent te sturen. Maar wat als ik nou uitga van vertrouwen? Vertrouwen dat mijn klanten, nadat ze bij de concurrent iets hebben gekocht op koopzondag, ook weer bij mij in de winkel terug komen? Datzelfde geldt immers ook voor het online shoppen.

Ik weet dat mijn klanten ook online winkelen. Maar daarnaast heb ik ook het vertrouwen dat ze dat, indien mogelijk, ook bij mij in de winkel komen doen. Dat was in het begin toen het online winkelen een vlucht nam best spannend. Inmiddels is daar nu een soort balans in ontstaan, mede doordat de ambitieuze onderneemster in mij ervoor heeft gezorgd dat mijn bedrijf ook online aanwezig is. Ik heb het vertrouwen dat een online wereld prima samen kan gaan met het runnen van een stenen winkel. Als ik mijn winkeldeuren sluit op de maandelijkse koopzondag dan zal de ambitieuze onderneemster in mij op zoek moeten gaan naar een nieuwe balans om de eventueel gemiste omzet via een andere manier weer binnen te halen.

Naast het commerciële aspect kleeft er natuurlijk een groot persoonlijk aspect aan de hele koopzondag discussie. Het plezier dat ik heb in mijn werk zit hem vooral ook in de balans. De balans tussen werk en privé. Nu is die balans optimaal en geniet ik met volle teugen van vrijwel elke dag dat ik mijn winkel run. Als ik het plezier verlies dan is dat merkbaar op de winkelvloer. Het is een beetje zoals met het ouderschap; je kan pas een goede ouder zijn als je ook goed bent voor jezelf.

De ambitieuze onderneemster in mij deed nog een poging om de mening van de kids te peilen. Opgewekt vroeg ik: ‘’Zeg, wat zouden jullie ervan vinden als mama iets vaker op zondag gaat werken?’’ Twee bedrukte gezichtjes keken mij aan: ’’Maar mama, dan ben je nog minder thuis….?’’

Die 2 -1 achterstand is voorlopig nog lang niet ingehaald…..