Een tijd terug kreeg ik een mailtje van een voor mij, tot dan toe, onbekende organisatie. De strekking van de tekst was dat ik een datum alvast moest reserveren in mijn agenda omdat ik zou worden uitgenodigd voor een tripje naar Zweeds Lapland. Ik klikte de mail weg, denkende dat het om een soort algemene reclame uiting ging.
Een paar weken later nogmaals de mail maar nu met officiële uitnodiging. Wat bleek; de berichten kwamen van de Outdoor Academy of Sweden en de vraag was of ik mee wilde naar Zweden om in the middle of nowhere spullen te testen van diverse Scandinavische merken. Wauw, ja en nog eens ja!
De paklijst was basic. Slaapzak, matje, hoofdlampje, thermosfles en wat kleding. De rest van de spullen zouden we daar (deels in bruikleen) krijgen en gaan testen.
Afhankelijk van je ‘experience’ zou je worden ingedeeld in een groep. Het grootste verschil zat hem in het slapen in tenten of in een berghut. Ik omschreef mijzelf als ‘very experienced’ omdat ik persé in een tentje wilde bivakkeren. Liever een uitdaging aangaan dan het gemak van een hutje. Maar ik had geen idee of ik door de mand zou vallen aangezien er ook zaken aan bod zouden komen zoals navigatie, vuur maken en vissen. In vissen ben ik namelijk alles behalve ‘very experienced’. Ik hou niet van levende vissen en ook niet van vissen die ik eigenhandig om het leven moet brengen. Dat stukje van het programma moest ik dan maar handig proberen te omzeilen. Voor de zekerheid stopte ik nog wat mulebar energierepen in mijn bagage want ik had wel het vermoeden dat als je niets vist je ook niets eet…….
Los van het vissen klonk de rest van het programma geweldig en vrijdag 4 september was het zover. Ik ging op pad richting Schiphol. Omdat het vliegtuig zaterdag heel vroeg in de ochtend vertrok had ik de avond ervoor een basic hotelkamer geboekt in het CitizenM hotel. Maar basic is daar helemaal niet zo basic. Ik vond het een bijzonder hotel. Tot in detail hebben ze hun concept, persoonlijkheid met een vleugje humor, doorgevoerd. Daarnaast een gigantisch bed, luxe stortdouche, Apple tv en een mini IPad om de gehele kamer (licht, gordijn, verwarming etc) te bedienen. Wat een contrast met het tentje die ik straks in Zweden zou betrekken! Ook al ga ik persoonlijk liever voor slapen in een tentje in de bergen, ik besloot toch maar even te genieten van het moment. Met de Appletv kon ik alles streamen vanaf mijn IPhone naar de gigantische flatscreen aan de muur. Ik heb dankbaar gebruik gemaakt van mijn Netflix account.
Zaterdag begint de reis pas echt. Via een tussenstop in Stockholm kwam ik uiteindelijk aan in Kiruna. Gedurende de reis ontmoette ik ook de andere mensen die op dezelfde trip gingen. Er ontstond een gemêleerd gezelschap van zo’n 35 personen uit diverse richtingen maar met 1 gemeenschappelijke passie: enjoying the outdoors!
Er volgde een hartelijke ontvangst met Zweedse lekkernijen en presentaties van de verschillende merken die meewerken aan dit weekend. Daarnaast ontvingen we ons testmateriaal. De groep werd in vieren gesplitst en elke groep zou een eigen route gaan lopen samen met 2 gidsen en vertegenwoordigers van de verschillende outdoormerken (Woolpower, Helsport, Ivanhoe, Morakniv, Alfa, Lundhags, Trangia).
De dagen die volgden waren bijzonder indrukwekkend. We hebben prachtige trektochten gemaakt, het Noorderlicht gezien, door de sneeuw gewandeld, navigatie skills getraind en van prachtige uitzichten genoten. Ik heb in 1 week tijd meer rendier gegeten dan in de afgelopen 39 jaar. Het was heerlijk om even helemaal in de middle of nowhere te zijn met mensen die daar ook van kunnen genieten.
Zweeds Lapland is een geweldige plek om materiaal te testen. Het landschap was verrassend en de steeds wisselende weersomstandigheden maakte dat je je continue moest aanpassen wat betreft je kleding. Laagje uit, laagje aan, ritsen open en risten weer dicht. Het vissen heeft achteraf niet plaats kunnen vinden omdat het weer daarvoor niet geschikt was. Daar was ik blij om want dit was het enige onderdeel waar ik tegen op zag.
Tijdens het wandelen in een groep met volslagen vreemden kom je jezelf ook tegen. Want wie ben je als je daar loopt? Niemand die mij daar kent van Bas Buitensport of als moeder van het schoolplein. En dan het fysieke gedeelte. Kan je de groep bijhouden en in hoeverre laat je je leiden door angst als je gezamenlijk een rivier moet oversteken? Tijdens het wandelen moest ik regelmatig denken aan het prachtige gedicht van Ted van Lieshout:
Eiland
Water en wegen leiden naar wat
al is benoemd. Op kaarten van de zee
staan drukke routes uitgestippeld.
Er is geen land over dat ik nog
ontdekken kan. Er is alleen
dit ene eiland dat ik heet.
Eigenlijk maakt het niet uit waarheen je loopt. Elke stap is er 1 en de enige juiste richting is vooruit.
Bedankt Outdoor Academy of Sweden voor dit onvergetelijke avontuur!
(Mijn fotoverslag van dit Zweedse avontuur vind je hier.)
Het Nooderlicht, ik sta in het midden. Foto credits: Lights over Lapland