Ok, ik heb het dus gedaan: winterkamperen deel 2. Lees hier deel 1. En was het koud? Nee want het vroor niet maar uit voorzorg had ik mezelf toch maar extra warm aangekleed. Dat bibberen tijdens het kamperen in 1987 zou me niet nog een keer gebeuren 😉
Ik weet niet meer precies hoe Wilco van Rooijen het zei in zijn welkomstwoord maar hij benoemde heel treffend dat iedereen uit de groep in zijn thuisomgeving vast raar werd aangekeken om mee te gaan doen met een winterkampeerevenement. Juist daarom was het leuk, vond Wilco, om met een groepje gelijkgestemden te zijn.
In mijn geval was dat ook zo. Ik kreeg in mijn omgeving echt niemand zo gek om gezellig met mij mee te gaan. Veel mensen kwamen dan ook alleen en het is altijd even afwachten hoe een groepsproces zal verlopen. Als ’de gemiddelde Nederlander’ niet bestaat hoe moet je dan een gemiddelde winterkampeerder inschatten? Na 24 uur samen zijn kan ik vertellen: het zijn net mensen! Leuke sociale wezens die ervan houden om lekker buiten te zijn. Ieder in de groep had zo zijn eigen motivatie om mee te gaan. Sommige waren echte bergbeklimmers en deden bijna niet onder voor de beroepsavonturier Wilco van Rooijen. Anderen waren gewoonweg benieuwd hoe hen het kamperen in de winter zou bevallen.
Ik had besloten om mij op te geven voor dit winterkamperevenement nadat ik recent een lezing had bijgewoond georganiseerd door de Kamer van Koophandel. Wilco van Rooijen was spreker op deze bijeenkomst en trok in zijn verhaal een mooie vergelijking tussen het runnen van een bedrijf en het beklimmen van een berg. Woorden als teamspirit, stapje voor stapje en trots kwamen voorbij. Een inspirerend verhaal dat mij stof tot nadenken gaf. Als Wilco in een zaal mooi kan vertellen dan moet dit bij kampvuur helemaal fantastisch zijn dus bij het zien van de aankondiging van dit winterkampeerevenement was mijn aanmelding snel verzonden.
Het evenement was goed georganiseerd door Team Wilco van Rooijen in samenwerking met zijn sponsorbedrijf Ideavelop (leverancier van de mooie outdoormerken Macpac en Icebreaker). Na een warm welkom met drankjes, kampvuur en reeds opgezette Macpac tenten hebben we bij duisternis een gezamenlijke maaltijd gekookt. Die hoofdlampjes zijn dan meer dan ideaal!
Van te voren was al verteld: de basis is basic en in de praktijk vertaalde dit zich vooral naar het ontbreken van een toilet. Gelukkig waren er bomen genoeg en het eventuele wild dat op de Veluwe rond struint werd tegen gehouden door een hek rondom de kampeerplek, dus het was veilig plassen in het bos.
Na een gezellig avondje kampvuur met mooie verhalen en een spannende nachtelijke wandeling heb ik heerlijk geslapen. Er lag geen dik pak sneeuw en het heeft ook niet gevroren maar wat was ik blij met mijn nieuwe Sea to Summit thermolite reactor plus lakenzak! Het koelde toch behoorlijk af ’s nachts en de lakenzak maakte waar wat hij beloofde. Mijn donzen slaapzak werd er een stuk comfortabeler (en warmer) van.
De volgende ochtend rond acht uur was iedereen weer wakker en kwam min of meer fris de tent uit. Na een lekker ontbijt met gebakken eieren en spek, sterke koffie en brood werden we door Staatsbosbeheer gids Aart Buurma rondgeleid langs mooie plekjes. Hij vertelde gepassioneerd over het bos en zijn bewoners. Helaas geen wild gespot maar wel verse sporen gezien in het zand. Het was onduidelijk wie op wie aan het jagen was 😉
Na twee uur wandelen waren we weer terug in ‘Basecamp Veluwe’. Tijd voor koffie en een groepsfoto. Daarna afscheid en de belofte om een herhaling te doen bij een flink pak sneeuw. Ik ga zeker weer mee! Team Wilco van Rooijen ontzettend bedankt voor dit leuke evenement.
foto Wilco van Rooijen